Hallo allemaal,

Ja we leven nog en zijn niet in de Niagara Falls gevallen.

De afgelopen dagen hebben we weer veel gedaan en had ik niet zo veel zin om te bloggen.

Woensdag zijn we met pijn in ons hart vertrokken uit Niagara Falls en hebben afscheid genomen van het prachtige uitzicht vanuit onze kamer. Koffers weer in de auto en hup op weg naar de USA! Dat was maar een paar minuten rijden en aan de overkant van de Falls hebben we onze auto geparkeerd om de watervallen te bekijken vanaf deze kant. Het uitzicht is heel anders en ook heel mooi, hier sta je veel dichter bij de waterval en het water dat met veel geweld naar beneden raast. We hebben hier nog zo'n anderhalf uur in de hitte rondgewandeld en na een bezoekje aan het hardrockcafe ( alweer een pin erbij voor de heren!) weer de airco van de auto opgezocht. We hoefden vandaag niet zo ver te rijden naar Waterloo bij de Fingerlakes. Vroeg in de middag kwamen we daar al aan. Van te voren hadden we gedacht hier onze vuile was te kunnen wassen maar helaas....de wasmachine in het hotel was al een maand kapot ( net zoals het strijkijzer op onze kamer en de lift!). Omdat we toch echt dringend moesten we wassen hebben we een wasserette opgezocht en hebben Richard en ik onze avond daar doorgebracht. Op zich niet vervelend en met de Dollarshop ernaast hebbenn we ons ook wel geamuseerd...en de was is weer heelijk fris

, Chani heeft daarna nog gestreken. Daarvoor waren we trouwens ook nog even bij de Walmart geweest voor het ontbijt morgenvroeg en we hebben nog iets gegeten bij de burgerking! De kinderen hadden zich ook goed geamuseerd in het zwembad en de jacuzzi en alweer was een mooie dag om.

Donderdag begon iets vroeger dan gepland! Om 10 voor 8 ging de telefoon...huh..oja telefoon....de frontdesk...of we onze auto wilden wegzetten want ze gingen strepen trekken op de parkeerplaats...en DAARVOOR bel je gasten 's morgens uit bed?? Hadden ze toch ook gewoon kunnen afzetten de avond ervoor?? Nou, Richard zette de auto maar snel weg maar toen hij terug kwam zei hij al dat het waarschijnlijk helemaal niet om onze auto ging...en ja hoor... een uur later ging de telefoon weer...of we nu toch echt onze auto weg wilden zetten! Bleek dat het om een grijze Grand Caravan ging en wij hebben een witte! Maar goed, intussen waren we allemaal aangekleed en gingen we op weg naar de meren. Eerst wilden we de beroemde Taugahnnock waterval zien. Na een uurtje rijden kwamen we daar aan. Het uitzicht was heel mooi maar van de waterval was in de zomer niet veel over. In de lente bleek het een machtige waterval te zijn. Er ging een pad naar beneden maar daar hadden we niet veel zin in, dus we hingen maar even de amerikaanse toeristen uit en maakten foto's en vanuit onze auto bekeken we de rest en reden we verder naar onze volgende stop, Watkins Glen State Park.

Watkins Glen State Park is eigenlijk een grote kloof die in de ijstijd is ontstaan en waar erosie zijn werk heeft gedaan, heel mooi maar de wandeling was behoorlijk pittig. Sandra en Michelle besloten dus om maar een stukje te gaan lopen en hebben er een uurtje rondgewandeld. Richard, Chani en Melvin hebben de shuttle naar boven gepakt en de wandeling naar beneden gemaakt. na een uurtje of 2 kwamen ze vol van wat ze gezien hadden weer bij de parkeerplaats waar Michelle en ik zaten te wachten. Wij hadden ons goed geamuseerd met ons boek en mensen bekijken.Op een gegeven moment stopte er zelfs een busje met Amish en ja hoor....ook zij namen de shuttle naar boven en gingen niet te voet...toch niet zo afkerig van techniek als we dachten!! Op de weg terug zijn we nog een paar keer gestopt en ook hier kwamen we weer Amish tegen. En uiteraard kwamen we ook weer een Walmart tegen waar we wat te ten hebben gekocht want we hadden echt geen zin in weer hamburgers of pizza. Na het eten zijn we nog een keer na de Walmart gereden voor ijs ( Ben's en Jerry's natuurlijk). Daarna nog een rondje zwembad en jacuzzi, een kussen/stapell gevecht op de kamer en hup slapen...alhoewel het snurkconcert vannacht mij behoorlijk wakker heeft gehouden ( lang leve de oordopjes )

Vrijdag was uitslaapdag en we stonden pas na 9 uur op. Vandaag wisten we niet echt wat we wilden doen maar we wilden niet in het hotel blijven hangen dus we zijn langs het visitor center gereden voor wat advies. Daar zeiden ze dat Buttermilk Falls State Park heel mooi was en we zijn daar dus heen gereden. Onderweg zagen we nog herten, heel leuk. Dit park was inderdaad heel mooi. Onderaan de waterval kon je ook zwemmen maar de trail was weer behoorlijk zwaar. Heel veel trappen en allemaal bergop. Michelle en ik gaven het al vlug op en ook Chani gaf zich na een tijdje gewonnen en liep terug naar beneden. Bij de waterval zochten we een picknicktafel op en gingen heerlijk in de schaduw slapen/lezen/mensen bekijken. Na een uurtje of 2 kwamen de heren helemaal bezweet terug. Ze vonden de wandeling heel mooi en hadden zelfs slangen gezien, eentje had Melvin zelfs de stuipen op het lijf gejaagd door vlak langs zijn voeten te kruipen! Na even wat rust besloten we rustig aan terug naar het hotel te rijden en nog even te webcammen met thuis. En nee...geen Walmart vandaag! In het hotel zochten we een pizzeria in de buurt uit en daar aangekomen vroegen we of 3 big ones genoeg waren voor ons vijven....sure...if you are hungry....yes we are!.....notttt.....1 hele bleef over want ze waren echt heel groot...maar gelukkig heeft Melvin dan weer iets te eten in de auto morgen

Na weer even relaxen in het zwembad en een gesprekje met een vrouw uit Canada sloten we de dag weer af.

Zaterdag! Vanmorgen weer vroeg op want er stond weer een lange rit op het programma naar Vermont. Eerlijk gezegd hadden de Fingerlakes niet heel veel indruk op mij gemaakt en was ik zeer benieuwd naar Vermont. De rit was heel erg mooi langs de vele meren en steeds hoger de bergen in. Bij een parkeerplaats stond een Amish jongen fruit te verkopen en we kochten wat sherry tomaatjes...heerlijk gezond...voor onderweg. Op een bepaald moment zei onze Tomtom dat we richting Amsterdam moesten rijden....we dachten dat we het verkeerd verstaan hadden maar nee hoor...we kwamen dus echt aan bij Amsterdam...grappig!

Uiteindelijk kwamen we aan in Rutland, Vermont, eigenlijk niet heel toeristisch in de zomer maar een heus wintersportgebied in de winter. De omgeving hier is ontzettend mooi en het hotel ( Best Western) overtrof weer onze verwachting. De suite is een heus appartement met grote keuken en woonkamer! Intussen begon het hevig te onweren maar zo snel als het was gekomen was het ook weer weg. Wel verfrissend zo'n regenbui! Toen we inlogden en onze mail bekeken was er een mail van expedia dat onze boeking gecanceld was en we dringend contact op moesten nemen....vreemd? We hadden toch ingecheckd en zaten nu op onze kamer?? Bij de balie vertelden ze ons dat er problemen met de boilers waren geweest en dat ze daarom alle reserveringen hadden gecanceld maar dat de problemen inmiddels waren verholpen...gelukkig!! Ook vertelden ze bij de balie dat er regelmatig zwarte beren hier zaten en de elanden vaak op de weg stonden...dus oppassen met rijden in het donker. Nadat we bij de Denny's gegeten hadden besloten we in het schemerdonker wat te gaan rondrijden om dieren te spotten....maar we hebben niets gezien tot grote teleurstelling van Chani.

Uiteindelijjk gingen we weer richting hotel en wat kwamen we tegen...jullie raden het al...een Walmart! Deze keer loonde het zich want hier scoorden we de deken van Scooby Doo voor Britt waar we naar op zoek waren ( bij andere Walmarts waren ze niet te krijgen) en Patries...de milkduds zitten ook al in het koffer! Het wordt nog interessant hoe we alles weer mee terug naar huis krijgen maar dat zien we dann wel weer...het past in ieder geval nog in de auto.

Het is hier trouwens wel opvallend hoe weinig europeanen hier reizen. We worden regelmatig aangesproken en ze vinden het hier wel heel bijzonder dat we uit Nederland komen. Aan de westkant kwam je telkens Duitsers of Hollanders tegen maar hier is dat helemaal niet het geval. Soms komen we zelfs een Amerikaan tegen die weet waar Nederland ligt, wat wij dan wel weer heel bijzonder vinden

Nou dit was weer het verhaal van de afgelopen dagen. Bedankt voor het meelezen en alle leuke berichtjes.

Welterusten ( of goedemorgen) en tot de volgende blog!