Zondag begon de dag zoals altijd weer vroeg, ontbijten en weer in de auto. Vermont wordt met recht de Green Mountain State genoemd. Vermont is nooit onderdeel geweest van de Britse kolonie en dat is hier ook te zien. De Franse invloeden komen hier veel meer terug dan de Britse. Verder is Vermont vorig jaar ook zwaar getroffen door de orkaan Irene wat we hier en daar ook nog konden zien. Aangezien er hier in de zomer niet veel open is moesten we even zoeken wat we konden gaan doen behalve elanden en beren zoeken ;). In Killington, het dorp naast ons, was een lift gondellift naar de topvan de berg open, dus we besloten dit te doen. Bovenop de top kregen we de waarschuwing niet te ver weg te gaan want het weer zou zo omslaan....nou dat waren we toch al niet van plan. Uiteindelijk hebben we toch zo' anderhalf uur rondgeklommen en genoten van het uitzicht en zelfs alweer een slang gezien. Foto's maken op de top was een behoorlijke uitdaging want er stond behoorlijk veel wind. Vroeg in de middag reden we weer naar het hotel, maar eerst...ja daar gingen we weer...de Walmart, cadeau voor Lara is dus ook weer binnen. Richard, Chani en Melvin wilden vandaag bij Wendy's gaan eten maar Michelle en ik niet, dus wij kochten wat soep en broodjes voor in het hotel. Voor het eten zijn Richard , Chani en Melvin nog in het Norman Rockwell museum geweest wat hier 2 minuten vandaan lag en dat vonden ze erg leuk. De rest van de avond hebben we voor de tv gehangen want het was intussen weer flink begonnen met regenen. Alweer maandag! Vandaag hadden we de langste rit van de vakantie voor de boeg! We moesten helemaal naar de noordelijkste staat aan de oostkust, Maine. In Maine ligt Acadia National Park, iets waar wij ons heel erg op verheugden. De rit was mooi maar op een gegeven ogenblik waren we de Interstate wel zat en namen we de coastal highway 1 waar veel meer te zien was maar die iets langer was. Dit bleek een goede beslissing want we hebben genoten van de mooie rit naar Bar Harbor. Voor Bar Harbor zijn we nog even bij de Denny's gaan eten en laat in de middag, bijna avond, kwamen we aan in het hotel. dit hotel blijkt een schot in de roos, wat een geweldig uitzicht op de baai! Hier voelden we ons meteen thuis en de oude dame achter de balie gaf even uitleg over de omgeving en was ontzettend behulpzaam. We hebben de koffers op de kamer gezet en nog even naar de herten gekeken die kwamen snoepen aan de appelboom in de tuin, en toen zijn we het centrum ingereden. Echt ontzettend gezellig. Allemaal winkeltjes, restaurantjes en gezellige kroegjes! Alweer later dan gepland reden we naar het hotel en rolden we ons bed in ( na de blogs en berichtjes gelezen te hebben uiteraard!) Dinsdag, 10 over 5, wakker! Melvin wilde de zonsopgang zien boven de baai dus ik heb hem zachtjes wakker gemaakt. Hij ging op het balkon zitten en ik....heb met 1 oog open naar buiten gekeken en...toen weer mijn bed ingekropen....toch nog een beetje moe! 2 uur later zijn we opgestaan en zijn gaan ontbijten wat hier overigens ook prima was en daarna weer in de auto voor een korte rit naar Acadia NP. Bij het Visitor Center hebben we eerst de film over het park gekeken en daarna zijn we de grote loop gaan rijden zoals op de kaart aangegeven. Erg snel ging dit niet vanwege de prachtige viewpoints stopten we om de 3 minuten om foto's te maken. Acadia is echt geweldig mooi! Nadat we het eiland van alle kanten hadden bekeken, geklommen op rotsen en kliffen reden we de berg op naar Cadilac Mountain, de hoogste berg van de noordoostelijke regio. Hier kon je alle kanten op kijken over de zee en de vele eilandjes, echt adembenemend! Hier op het eiland ligt overigens de enige fjord die Amerika rijk is en die kun je vanaf de berg goed zien. Na de top wilden we naar de vuurtoren aan de andere kant van het eiland en dat was een half uurtje rijden. De vuurtoren was maar klein en omdat deze nog in gebruik is en dus bewoond mag je er niet naar binnen. Bij de vuurtoren lagen prachtige rotsen waar we een tijdje op hebben gezeten...totdat we plotseling een zeehond zagen in het water! Erg leuk! Daarna zagen we ook nog 2 dolfijnen en kwam de zeehond nog eens terug...wat een geluk alweer. We vonden het echt geweldig want dolfijnen zagen ze hier ook niet vaak dicht bij de kust. Na nog een tijdje gezeten te hebben, kregen we toch wel heel erg hongerven reden we weer naar het centrum. Onderweg stopten we nog bij een mooie vijver waar een beverburcht in lag en vlak ernaast liep een hert met groot gewei dat gewil poseerde voor onze camera! In het centrum was het nog een uitdaging om een parkeerplaatsje te vinden maar met een knap staaltje parkeren waar de Amerikanen van onder de indruk waren zette Richard de auto in een plek waar ik het ' m niet had na gedaan...maarja...ik benndan ook maar een vrouw hè ;) Vervolgens zijn we naar de haven gelopen en in een gezellig lobsterrestaurant iets gaan eten. Kreeft, vis, garnalen en voor Chani een megarack met ribjes. Onze serveerster was onder de indruk dat we alles opaten, maar het was heerlijk. Daarna zijn we terug gewandeld naar de auto via een aantal souvenirshops en Melvin mocht in een winkel nog quarters ruilen voor zijn verzameling. Moe maar voldaan zitten we nu weer in bed te bloggen. Richard ligt na al dat rijden KO te snurken. Vermont was leuk maar Maine is weer helemaal ons ding. De natuur hier is supermooi en stiekem denken we al dat we hier nog eens terug komen. Morgen rijden we naar onze voorlaatste stop, Boston, weer naar ons volgende avontuur. Welterusten voor iedereen en groetjes van ons allemaal